Water
Weser en Weserdam
De bijna 70 km lange ontspringt 1 km ten westen van Konzen in België aan de oostelijke rand van de Steinley-Venn. Het stroomt noordwaarts richting Roetgen en ligt daar 2 km in Duitsland. De < Weser > loopt dan westwaarts in de Eupener Talsperre (Weser Talsperre) en vandaar via Limburg en Verviers naar Luik, waar ze samenkomt met de Ourthe en kort daarna uitmondt in de Maas.
Plannen voor het gebruik van de Weser en de Heuvel (stroom van Botrange tot Eupen) voor de aanleg van een dam om de regio van drinkwater te voorzien, bestonden al in de Napoleontische tijd.
Nadat in 1920 de regio België was toegekend, begon in 1936 op initiatief van de burgemeester van Eupen de bouw van het Weserreservoir, dat na het einde van de Tweede Wereldoorlog werd voltooid en op 9 februari 1950 werd ingehuldigd. Tegenwoordig wordt de Eupenerdam gevoed door de Weser en de Getzbach.
Het stuwmeer voorziet Eupen, het Herverland, de Luikse streek en het domein Sart Tilman van drinkwater. Het wordt niet opgepompt, maar stroomt door zijn eigen zwaartekracht naar Seraing. Ook in droge jaren kan een gemiddelde <drinkwatervoorziening> van 71.500 m³ worden gegarandeerd. Een kleine waterkrachtcentrale gebouwd aan de voet van de dam, met een jaarlijkse productie van 3 tot 4 miljoen kilowattuur, voorziet de omgeving van elektriciteit.
Weserkanaal
Kort voor Roetgen werd tussen 1960 en 1962 een <Kanaal> aangelegd , waarin het water van de Weser door middel van kleppen naar het westen wordt omgeleid en via Steinbach en Eschbach terugstroomt in de Weser voordat het de dam ingaat. Dit om te voorkomen dat vervuild oppervlakte- en afvalwater van Roetgen in het water terecht zou komen.
Weserkanaal schuifafsluiter
Geschiedenis
De „Belgisch Bassengsche“
Dit <Weser barrière> werd in 1891 gebouwd door de aannemer Keischgens van Petergensfeld. Van hieruit werd het station van Roetgen (of de stoomlocomotieven) van water voorzien. Elektrische locomotieven waren al uitgevonden, maar konden niet worden gebruikt zonder een vaste stroomvoorziening.
In 1885 werd het Roetgener-treinstation ingehuldigd, een station op de verbinding Aken - St. Vith of Troisvierges in Luxemburg, dat voornamelijk kolen transporteert van de wormen- en indianenwijken in de richting van Luxemburg en in de tegenovergestelde richting van <Ijzererts> zum <Thomasstaalfabriek> naar Aken Rothe Erde en naar de <Konkordia-Hütte> in Eschweiler. Bovendien heeft de route de structureel zwakke economische regio's <Westeifel> und <Hohem Venn>, ontsloten door een middel om naar de werkplekken in de industrie van Aken te rijden.
In samenwerking met de Heimat- u. Geschichtsverein Roetgen e.V.
Belgisch Bassengsche
Natuur
Beverwoningen aan de Weser
Op verschillende plaatsen langs de Weser komen we beverstructuren tegen. De bever, die in de regio door hevige jacht werd uitgeroeid, is sinds het begin van de jaren tachtig opnieuw in de Eifel gevestigd, met groot succes, maar niet zonder conflict. Conflicten ontstaan wanneer het harde werk van de bever landbouwgrond of privétuinen overstroomt of gebouwen in de buurt van de kust destabiliseert. Een oplossing zou kunnen zijn om oeverstroken van 15 tot 30 m vrij te houden zodat de bever zijn "goede werk" kan doen: het is een landschapsarchitect (dood hout, dichtslibbende oever) die de biodiversiteit in en langs rivieren en beken aanzienlijk verhoogt.
“Sommige soorten zijn in staat om de schaduwrijke en koele valleien zonder bevers te koloniseren, uitsluitend vanwege de activiteiten van de bevers, bijv. B. waterkikkers en verloskundige pad. Naast deze soorten profiteren Europese rivierkreeften, beekprikken, verschillende vissoorten, ringslangen
en andere reptielen, maar ook ijsvogels en zwarte ooievaars als voedselgasten van de bever.” <Zie Biostation Düren beveronderzoek>
Beverbouw op de Weser
Bijtsporen bever op de Weser